Onde hai un cruceiro houbo sempre un pecado, e cada cruceiro é unha oración de pedra que fixo baixar un perdón do Ceo, polo arrepentimento de quen o pagou e Polo gran sentimento de quen o fixo.
¿Tendes reparado nos nosos cruceiros aldeáns? Pois reparade.
A Virxe das Angustias, enclavada no reverso de moitas cruces de pedra, non é a Piedá dos escultores; é a Piedade crea da polos canteiros.
Os nosos canteiros, deixándose levar polo sentimento, non podían maxinar un home no colo da nai.
Para os artistas canteiros Xesucristo sempre é pequeno, sempre é o Neno, porque é o Fillo, e os fillos sempre somos pequenos nos colos das nosas nais.
Reparade nos cruceiros e descubriredes moitos tesouros.
Aprovecho para decir que en Tierra de Montes concello de Forcarei tenemos unos cuanto cruceiros, ¡Cuanto se pecaba!Mas ejemplos de Cousas de Castelao en http://www.manuelrivas.com/cousas/cruceiro.htm
2 comentarios:
¿Cómo que desaparecida esta estampa?
Todavía quedan rincones en Galicia. Simplemente sumérgete por el interior de la provincia de Lugo u Orense (por ejemplo, en la Ribeira Sacra) y comprobarás que esas estampas siguen vivas.
Un placer recordar a Castelao, y más en tu bitácora... para que luego los bloqueiros digan que "somos unos fachas".
Un abrazo.
Rogelio,
casi que te digo me das una alegria: tengo pues pendiente visita a Ribeira Sacra a comprobar el estado del paisano autoctono :)
M.
Publicar un comentario